Адам Мицкевич. Неману

Неману

О Неман, брат мой! Где твоя вода живая,
из детской моей, помнишь, крохотной пригоршни,
волна, которой нёсся в заводи-заброшни,
прохлады твоей сердцу непокойному желая?

Тут, гордо отраженью своему внимая,
плела Лаура косу, цветом прихорошась;
юнец горячий я, любовью огорошен,
в зерцало вод твоих рыдал что небо мая!

Поверь мне тайну сокровенную истока
былого счастья и надежды неизбывной,
забав ребячьих– милых, без тоски-унынья,

терзаний юных– бурных, впрочем, нежестоких;
Лаура моя– прежняя, друзья мои где ныне!..
Их не вернуть, увы...  А слёз осенних столько...

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Do Niemna

Niemnie, domowa rzeko moja! Gdzie sa wody,
Ktore niegdys czerpalem w niemowlece dlonie,
Na ktorych potem w dzikie plywalem ustronie,
Sercu niespokojnemu szukajac ochlody?

Tu Laura, patrzac z chluba na cien swej urody,
Lubila wlos zaplatac i zakwiecac skronie;
Tu obraz jej malowny w srebrnej fali lonie
Lzami nieraz macilem, zapaleniec mlody!

Niemnie, domowa rzeko! gdziez sa tamte zdroje,
A z nimi tyle szczescia, nadziei tak wiele?
Kedy jest mile latek dziecinnych wesele?

Gdzie milsze burzliwego wieku niepokoje?
Kedy jest Laura moja? gdzie sa przyjaciele?...
Wszystko przeszlo... a czemuz nie przejda lzy moje?

Adam Mickiewicz


Рецензии