Виктор Володин. Дикие гуси
Дзікія гусі
Але Бяльковай –Крэс
Міфы у чэрвені, дзікія гусі –
Дух растрывожылі рускія сны.
Зноў у нябёсы ляцяць Беларусі
З роднай сумежнай маёй стараны.
Я ім шапчу: “Гэтым часам прыгожым,
Там, дзе над горадам сонца ўстае,
Калі убачыце ў парку над Сожам
Пані паэтку – вітайце яе
Словам прыветным!” – Пад фетрам берэта
Восень дыктуе правы там свае!
І дыялогі мінулага лета
Жухнуць і вянуць, як лісце ў траве.
Хутка настане пара развітання.
Восеньскі парк, што стаіць над ракой,
Будзе чакаць, як заўжды, на світанні
Птушак знёмых далёкай вясной.
http://stihi.ru/avtor/vvv555
Свидетельство о публикации №121070804174