У тэатры

Ну i добра вучылася Алеся Палешукова, паспявала i без воднай
памылкi намагалася рабіць свае справы, не сказаць , каб у яе быў прыгожы поччарк , але вельмi аккуратны, калi і рабiла памылкi, рабiла зноўку ўсё начыста.  I ўсе кантрольныя i курсавыя намагалася рабiць так.
    На гэтых выходных Алесь не збiраўся рабiць нiчога, адпачываў пасля працы i не так ужо яму хацелася куды-небудзь iсцi. Але атрымалася так ,што Алеся Палешукова ўзяла два бiлеты ў тэатр, але сяброўка яе захварэла, i Каб не прапаў, трэба было знайсцi каго-небудзь.
У дваннадцаць гадзiн пачуўся званок
па тэлефоне. Алесь не хацеў абразiць
яе  i згадзіўся. Апрануў свой адзiны касцюм шэры пiньжак i нагавiцы, што як сказаць пасавала да белых валос i выглядаў салiдна, але  ён на гэта навогул не звяртауў увагi.
   ...Што казаць  да Алеся ,то Алесь больш любіў чытаць , але таксама ў вечары, калi няма чаго рабiць.
...Алеся сустрэла яго у; белай сукенцы, з маленькай чорнай сумкай
у якой былi два бiлеты, адна зачоска (алог... (расчёска.)...
   Увесь час , калi пачалася п'еса, дзяўчына глядзела на сцэну, здiўленымi вачамi. А ў напружаны момант схапiла Глебчыка за руку. Ён крыху яе патрымаў, а потым паклаў ёй
на калена i сеў роўна.