Шлях
Я бачыў слёзы, бачыў сум...
Але прычыны не знайшоў.
Мяне віны зноў душыць тлум –
З каханнем побач я прайшоў?!
Ёй першай дадзены быў дар
Спазнаць пачуццяў пік святых.
А я запалу піў нектар
І лёсу моўчкі біў пад дых.
У вобдымках маіх яна
Баялася пяшчотных слоў.
«Кахання, – думаў я, – няма…»
Глухі быў да прарочых сноў.
Вярнуць малю ўсё па начах…
Хоць на імгненне, хоць у сне.
Ды, мабыць, доўгі будзе шлях,
Каб зноў вярнуць каханне мне.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2021/07/03/3820
Свидетельство о публикации №121070303833