Перевод на белорусский язык – Пётр Семинский
Горкай чарачка спярша.
Позірк стомлены галосіць…
Сівым попелам душа –
Што ад сэрца засталося.
Пагасціць Любоў зайшла
І, не гледзячы на шрамы,
Ледзь запалачку ўзяла –
Полымя ў грудзях, як раны.
Каб агонь – нягоды ў пыл,
Дула ветрам пажаданняў.
Лёс кідала пад ухіл,
Кінуўшы галля стрымання.
Сэрца, нібыта бабыль,
Адзінотай апяклося,
Боль ператварыла ў быль,
У душу лязо ўпілося.
Страчаны ўжо кошт даўно
Чарак выпітых з даверам.
Свет так створаны наш мо:
Прад Каханнем насцеж дзверы?
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2021/07/03/3735
Спаленае сэрца
© Copyright: Игорь Субботин Гродно, 2021
Свидетельство о публикации №121070303748
Свидетельство о публикации №121070303748
Рецензии