Нина Уральская. Кукушатами печали. Рус. Бел

Остановка...расставанье...
Между нами расстоянья
Бесконечность.
Не коснуться взглядом, словом.
Недосказанности комом
Пали в вечность.

Беспросветных зим усталость
Накопилась и осталась
В копях мая.
И бежит быстрее время,
Солнце жарко дышит в темя,
Подгоняя.

Голоса у ливней хрипнут,
Снова пчёлы к липам липнут
Благодарно.
Ночь в июне всё короче,
Лик созвездий непорочен
Лучезарно.

Согревает лето море.
Звонче утро: в птичьем хоре
Пополненье.
Кукушатами печали
Выживают (и не жаль им)
Вдохновенье.


Зязюлінымі  смуткамі
 
Прыпынак...растанне...
Паміж намі адлегласці
Бясконцасць.
Не крануць поглядам, словам.
Недаказанасці камяком
Палі ў вечнасць.

Беспрасветных зім стомленне
Назапасілася і засталося
Ў капальнях траўня.
І бяжыць хутчэйшы час,
Сонца горача дыхае ў цемя,
Падганяючы нас.

Галасы ў ліўняў хрыпнуць,
Ізноў пчолы да ліп ліпнуць
Удзячна. чыста.
Ноч у чэрвені ўсё карацей,
Аблічча сузор'яў бязгрэшны
Прамяніста.

Сагравае лета мора.
Званчэй раніца: у птушыным хоры
Папаўненне.
зязюльчыным  смуткам
Выжываюць (і не шкада ім)
Натхненне.

    Перевёл Максим Троянович