О, Беларусь! -- Ты стала мне турмою.
Ты нішчыш патрыётаў, змагароў.
Ідзеш адна са славаю дурною:
Пасеш народ, нібы пастух кароў.
Куды ні глянь -- замест народа статак,
Які маўчыць пад пугай пастуха.
Не памятае мовы хлеў і хата --
Працялі долю смутак і туга.
Дзе гонар твой, які будзіў ліцьвінаў
І клікаў у Пагоню збройны чын?
Дзе моц твая, якую воля зьвіла?
Чаму мы церпім зьдзек, чаму маўчым?
Няўжо ў душы не засталося веры,
Якую Каліноўскі абудзіў?
Ад боязьні мы зачыняем дзьверы,
Жывём у страху волі супраціў.
Не веру я, што нас скарылі здрайцы.
Мы проста свае сілы бераглі,
Каб кліч Пагоні стаў сумеснай працай
Усіх людзей, што здзек перамаглі.
01.02.2021. Заслаўе
ДОЛЯ
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121062403700
Свидетельство о публикации №121062403700
Рецензии