Жыцёвы шлях – экзамен для душы…
Як ягад ланцужок зiяе, стракацiць:
З салодкiх, кiслых, памiж iх шыпы…
Бружмелю часта вабiць лазурыт.
Бывае ў хiтрых блiках прамянёў
Праз цемень, быццам дзёгаць, ды туман
Жыццё дае нам выбар меж агнёў:
Пурпур цi сiнь? П`янiць, як чад, дурман…
Бярэ ў палон хлуслiвы маскарад
Заблытаў колер ды бружмелю смак.
Глытаем горыч, быццам мармелад,
Мана сплятае вычварны каўпак.
Душа крычыць, сцiскаецца ў кулак,
Каб вырвацца з шчамлёткаў, цемнаты.
Ды толькi шкодны чалавецтва шлак,
Як вепр, заўзята ўзняўся на дыбы.
Вялiкi дар у цемры распазнаць
Бружмелю сорт, каб не труцiць жыццё.
Не заблудзiцца ў лесе, каб паяц
Купiў за так на лжывае слаўцо…
Бружмель
© Copyright: Мария Мучинская, 2021
Свидетельство о публикации №121062106453
Свидетельство о публикации №121062106453
Рецензии
Цудоўны верш, які дае тэму для роздуму. З павагай Н.Ж
Наталия Жизневская 21.06.2021 22:10 • Заявить о нарушении
Наталия Жизневская 21.06.2021 22:10 • Заявить о нарушении