...На вулiцы было легка целу i
душы. А Райнiс ехаў; такое адчуванне,
што да кагосьцi, вырашыў; паднацiснуць хуткасцi.Хтосьцi крыкнуў;
яму ў адказ, нешта абразлiвае.Але той ужо ехаў далей. У шкло
люстэрка машыны быў бачны яго твар,
крыху выцягнуты, сур'ёзны i насцярожаны. Надвор'е было спакойнае нi адзiн кусточак не варушыўся ад ветру. Але машына ішла
хутка, здавалася лістота бяжыць.Раптам ён зрабіў; рэзкi заварот. Машына амаль не заехала ў
дрэва на дарозе. Райнiс крыху перадыхнуў , бо вырашыў зноў павярнуцца дадому...Не сёння, не зараз. Неяк на душы было і салодка і горка адразу.
Куды я еду...
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2021
Свидетельство о публикации №121062003130
Свидетельство о публикации №121062003130
Рецензии