Я жыву дзеля Радзімы,
Што яднае нас духоўна
Сваёй моваю адзінай,
Нібы граматай ахоўнай.
Я -- крупінка Беларусі
І яе спрадвечны сведка.
Кожны верш -- на нітцы вузел.
Кожны сказ -- на лёсе метка.
Калі цяжка -- я малюся,
Каб сышла з душы трывога,
Каб надзея Беларусі
З верай крочыла да Бога.
Бог мой мілы, Бог мой любы, --
Блаславі маю Радзіму!
Не вядзі яе да згубы,
Падаруй ёй шлях адзіны,
Каб ішла дарогай лёсу,
Да сваёй царквы і веры,
Дзе сляды на белых росах
Адчыняюць душам дзверы.
Калі цяжка -- я малюся,
Каб сышла з душы трывога,
Каб надзея Беларусі
З верай крочыла да Бога.
Калi цяжка я малюся
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121061505505
Свидетельство о публикации №121061505505
Рецензии