Адзiнота iржаваю дзiдай
Ранiць сэрца маё вастрыём.
Адзiнокi, счарнелы iдал
Падабрау для душы прыём.
Упiваецца прама у думкi,
Смокча кроу з глыбiнi душы,
Каб жыцця не пачуу я гукi,
Aдзiнотай сябе душыу.
Толькi я адзiноту думак
Новым вершам сваiм працяу.
Бо той верш для зямлi pатунак --
Сымбаль веры: яе працяг.
19.05.2019. Заслауе.
Адзiнота
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121061403075
Свидетельство о публикации №121061403075
Рецензии