Які жахлівы час на долю выпаў.
Я жыць хацеў дзеля сваёй Айчыны...
Аднак рэжым не даў зрабіць мне выбар:
Не даў пабачыць вольны дзень вачыма.
Штодзень ідуць у турмах катаванні:
Збіваюць здрайцы патрыётаў краю.
Знішчаюць новы дзень, і ноч, і ранне,
І песьню лёсу, што я людзям граю.
О, Беларусь, пакутная краіна!
За што, скажы, ты зноў трываеш здзекі?
Няўжо за кроў ліцьвінаў, што бруіла
Ў жылах тых, хто адышоў навекі?
Няўжо за памяць аб часах мінулых
Ты прыніжаеш гонар чалавека?
Кладуся спаць. Мяне трывожаць думы:
Уратаваць нас здольны толькі лекар.
01.06.2021. Заслаўе
Вар, яцкi час
© Copyright: Валерий Познякевич, 2021
Свидетельство о публикации №121061402911
Свидетельство о публикации №121061402911
Рецензии