Ідзе гадзіннік, штурхае гады,
Сыходзіць сонца схілам небакраю.
Шаную час, выпростваю сляды
І сілай слова вершы напаўняю.
Падчас злажыў, гады жыцця ў клады
Дзе радасць памяці ў вершах адчуваю.
Паэзіяй закрэсліў знак бяды,
Акрэсліў край душэўнага адчаю.
Мацнее націск, пішуцца радкі,
А рыфма ў думках птушкаю лунае.
Памер і рытм складаецца ў слупкі,
Дзе сіла слова вогнішчам палае.
Сила слова
© Copyright: Юрий Мазалевич, 2021
Свидетельство о публикации №121060703444
Свидетельство о публикации №121060703444
Рецензии