Хоць на вуліцы быў дожд, Хельга ажыла яна бачыла сваю маці і не разумела яе, яна была нейкая абыякая да жыцця. Але Хельга адчувала праз кроплі дажджа
пахі кветак, і гэты водар яе сбіваў з панталыку. Раптам здавалася , што яна можа ўзляцець, гэта адчуванне было нейкім зверхнатуральным. Раптам зноўку ёй успомнілася пяшчота яе мужчыны. Яна сядзела як і зараз за сталом , а ён правёў далонню па яе галаве.
... Яна купіла на кірмашы новую сукенку , па парадзе маці. Бо чорных
ў яе было шмат , чорных ды і с карункамі. На лета. І вось апранула і спытала ну як.
Галіна Брачыславаўна сказала лепш, чым твае чарнаценне. Але што казаць, хоць і была ў яе і блузка с карункамі , але больш яна выглядала
строга , але адчувалася, што гэта сэрца біла маладосцю.
Праз кроплi
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2021
Свидетельство о публикации №121052607050
Свидетельство о публикации №121052607050
Рецензии