Шлях пройдзены, нібы-та ўсляпую,
За кругам круг, што вартыя тугі.
Хтось адступіцца - боллю адчую,
Хтось застанецца – век дарагі.
Адчужджона, парушыўшы штосьці,
Прабівацца назад, мо дарма?
Прыгнятае мяне не ад злосці -
Развярэдзіла сэрца зіма.
За плячмі, а ні Бога, ні брата;
Міг да ўзлёту, а веры шматок.
Знарачыта і ніякавата,
Непакоіць адзіны радок.
(Не адцураўся)
Не отказался
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121052402232
Свидетельство о публикации №121052402232
Рецензии
