Усё чэпіцца, мне не дае забыцца -
Чаму, не цяжка здагадацца
І нешта за душой шчыміцца,
Бо ўжо няма с кім павітацца.
Нуда сабачая занудзіць -
Бяскрыўднай восені туга.
Не прагадае той, хто любіць,
Ды ўсё прадбачыць наўкруга.
Смыкнуў і я таго клубочка,
Адзін, як конь у баразне,
Нібы на яйках ціхне квочка -
Усё падабенства на мяне.
Набыткам не пара пашаны,
Трушком дарогу перайшоў,
Ды мружыць вочы месяц знаны,
Бы з пад брыля, у тучах схоў.
(Нарэшце згадзіўся)
Нарэшце згадзився
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121052307771
Свидетельство о публикации №121052307771
Рецензии
