Я даўно не чую мовы
Сочнай, выпуклай, жывой
Дзень і ноч заўжды гатовы
Гаварыць на ёй с табой
Слухаць казкі, слухаць песьні
Аб тым краю, дзе даўно
Напявала напрадвесьні
Маміна верацяно.
Ці сялянскага музыкі
Слухаць полькі ды вальсы
І расказ пра свет вялікі
Ды шчаслівыя часы.
Пра часы, як святкавалі
Ў сельскім клубе па вясне,
Гралі п’есы, танцавалі
Ды кахалісь на гумне.
Ўсё прайшло і знікла мова
Стаў басяцкім разгавор,
Клуб стаіць пусты, нервова
Мроіць гулі даўніх пор.
Сучаснасць
© Copyright: Станислав Шастак, 2021
Свидетельство о публикации №121052302382
Свидетельство о публикации №121052302382
Рецензии