Усё так жа шапацела лісце, і было яшчэ горача вясна на прыканцы...Галіна Брачыславаўная чытала газету. І раптам пайшоў дождж. Ну вось ёй хацелася стать пад гэтым дажджом. Яна адклала газету. І доўга глядзела ў вакно, і сапраўды пасля спякоты быў дождж. Але яна разумела ,што яна сталая жанчына, калі б дзе ў вёсцы дык можна было прадыхнуць.У яе раптам ўзнікала адчуванне паставіць свае жыццё пад гэты веснавы дождж, каб
прасвяжыць свае пачуцці. І раптам калі яна глядзела на сваё адзенне якое страціла пругкасць, то разумела
Што ў жыцця нейкі асабісты прысмак.
Яна зачыніла вакно, бо вецер пачаў хістаць нават і фіранкі. . Маланкі
не было. Старая жанчына ўздыхнула, але гэта не замінала быць ёй цвёрдай.
Адзiн веснавы дзень
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2021
Свидетельство о публикации №121052204000
Свидетельство о публикации №121052204000
Рецензии