Казимеж Тетмайер. Море

Morze

Spokojne, nieskonczone morze– –
Wiatr je w faliste smugi orze,
Z poza skrzesanej prosto skaly
Na slonce pedzi zagiel bialy
I z za bezkresu wodnej toni
Bialych oblokow stada goni
I ku mnie po tym wod bezkresie,
Procz zapomnienia, wszystko niesie.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer


Море

Покой и беспредельность моря,
что ветер полосами орет;
из-за скалы отвесной смело–
под солнцем ясным парус белый
из-за бескрая водной тони
стада белёсых тучек гонит.
Всем с ними, кроме забытья,
бескрайне сыт и морен я.

перевод с польского Терджимана Кырымлы


Рецензии