Владимир Бордюгов. Любовь прифронтовая. Рус. Бел
В хатах сиротских солдатские вдовушки
Кров долгожданный уютный сулят.
Ищет тепла вопрошающий взгляд.
Теплится жизнь, прорастает надеждами,
Тянется стеблем, истрёпанным бедами…
Змейкою вьётся, дрожит огонёк,
Каплею воска венчая денёк.
Что им загадывать — свидятся снова ли?
Маслом прогорклым судьбинушка вдовая…
Грей, обними, зацелуй до пьяна!
Будь же ты проклята, злая война!
Утречко скорое светом не радует,
Сорван платок для прощанья, досадуя.
Тенью спешащей мелькает шинель…
Как же горчит этот сладостный хмель…
26 июля 2019г.
***
Каханне прыфрантавое
Боль-гаротніца пакінь, долю чакаюць!
У хатах сірочых салдацкія ўдовы
Прытулак доўгачаканы абяцаюць.
Шукае цяпла погляд суровы.
Надзея прарастае, хочацца жыць
Цягнецца сцяблом, беды чуе…
Агеньчык змейкаю ўецца, дрыжыць,
Кропляю воску дзянёк шлюбуе.
Што ім загадваць - пабачацца ці зноў?
Маслам ёлкім лёс удавіны
Грэй, абнімі, да п'яна любоў!
Будзь жа ты праклятая, злая гадзіна!
Ранак хуткі святлом не цешыць хмель,
Сарвана хустка для развітання, крыўдуючы.
Ценем якая спяшаецца мільгае шынель…
Як жа гаркавіць салодаснасць чуючы…
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №121051602234