У двухпавярховым доме Райніс
Хадзіў туды -сюды. Глядзеў на дачку, на сваю жонку, і пасміхаўся добразычліва.
Дачке ўжо было дзесяць гадоў.І ў сваі
Трыццаць пяць ён выглядаў свежым і прыгожым, добра апранаўся. Твар яго быў некалькі бялесы, як бы то гарэлі карыя вочы. Ён яшчэ раз сябе папшыкаў мужчынскім парфумам. Часам жонка думала ,што хоць і у яе шмат касметыкы, але яе муж часцей за яе, харашыцца...Непакой
непраходзіў, яго жонка Абеля, перепытвала ,чаго яму непакоіцца, можа яму дрэнна, марудна, ці што баліць. Але ён сказаў, што ўсё добра.
Ён ўжо быў апрануты і як бы чакаў часу. А хутка выскачыў узяў машыну ды паехаў.
Абеля пачала прыбірацца, лёгкія сумненні пайшлі па яе душы. Яна прасіла не лапатаць дачку, але потым селі рабіць разам вурокі.
Райнiс i непакой
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2021
Свидетельство о публикации №121051504924
Свидетельство о публикации №121051504924
Рецензии