У кафе сёння не было анікога, што за дзень Думала Рыса. Хацелася сесці ды расплакацца, але яна стрымалася
не было людзей. Па вуліцы хадзілі людзі , а сюды і не зазірнулі.
Блішчэлі бутэлькі , этыкеткі , ежа ляжала чакаючы заходцаў. (Як бы завсегдатай).
Ёй хацелася каб сёння прыйшоў Алесь, яна здавалася села , пагаварыла з ім, адкрыла душу, і прыгасціла самай смачнай ежай. Можа яны б схадзілі разам куды.
Але яго не было мабыць на працы. З раніцы сёння было цёпла але хмарна, яны выйшла з- за вятрыны,
заўтра будзе працаваць зменьшчыца, думка абарвалася, і яна пачала роўна ставіць стулы да кожнага стала.
І яна забылася. А маленькі шэры дождж шоў за акном.
Рыса i непагадзь
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2021
Свидетельство о публикации №121050903887
Свидетельство о публикации №121050903887
Рецензии