Светлана Зайцева. Как иначе? Рус. Бел
- Ну, здравствуй же, поэтово жильё!
Февральский ветер выжимает тучи,
Как серое старушечье бельё.
Мир накренился. Башня скоро рухнет.
Глоток тепла - не в радость воробью.
На грязной, одинокой, старой кухне
Я горький и горячий кофе пью.
- Ну, здравствуй, день - забытый и вчерашний!
Моё тепло сквозь пальцы утекло.
Я кофе пью из круглой детской чашки -
И губы жгу о битое стекло...
От Счастья остаётся терпкий запах.
- Дешёвый? Растворимый?
- Не беда!
А поезда идут, идут на Запад...
- Куда вы, сны? Куда вы, поезда?
Смешная танцплощадка на стене.
- Да, на стене танцуют тени - вальсы!
Пустые пляски, сколь ни расставайся.
- И страшно мне. И одиноко мне.
...Пустеет чашка. Облаком чужим
Она снежинки снов (и слов!) роняет,
Мою Весну лениво догоняет,
Закрашивая синим этажи...
Над чашкою - голубенький дымок.
(Припомню: "Были дни - чаи гоняла!") -
И спрячусь под чужое одеяло...
И губы (как иначе?) - на замок.
***
Маё жыллё - не прыдумаць лепш тавара.
- Ну, дабрыдзень жа, поэтава трызна!
Лютаўскі вецер выціскае хмары,
Як шэрая старэчая бялізна.
Свет нахіліўся. Вежа хутка паваліцца.
Глыток цяпла - не ў радасць вераб'ю.
На бруднай, самотнай кухне варыцца,
Я горкі і гарачы кавы п'ю.
- Ну, дабрыдзень, дзень - ўчарашні, душагубка!
Маё цяпло скрозь пальцы выцякло.
Я каву п'ю з круглага дзіцячага кубка -
І губы палю пра бітае шкло...
Ад Шчасця застаецца даўкі пах.
- Танны? Растварымы?
- Не бяда, такі!
А цягнікі ідуць, ідуць на Захад...
- Куды вы, сны? Куды вы, цягнікі?
Смешная танцпляцоўка на сцяне.
- Так, на сцяне танчаць цені - вальсы!
Пустыя скокі, калі ні раставайся.
- І страшна мне. І самотна мне.
...Пусцее кубак. Воблакам чужым
Яна сняжынкі сноў (і слоў!) губляе,
Маю Вясну гультаявата даганяе,
Зафарбоўваючы сінім паверхі лаўжы...
Над кубкам -сінідымок.
(Узгадаю: "Былі дні - чаі ганяла!") -
І схаваюся пад чужую коўдру ўдала...
І вусны (як інакш?) - на замак.
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №121050803250