Михась Башлаков. Воспоминание

Давно в Трубчевск хотелось мне поехать,
Знакомые тропинки отыскать,
Воспоминаний солнечное эхо
Над пожнею рассветной окликать.

Дороги эти я давно запомнил:
Синели горизонты и леса,
Луна сияла золотом над поймой,
Косой срезалась ранняя роса.

И голоса. И песни косовицы.
И дым костров над медленной водой.
Смеялись, зазывая, молодицы,
Пленяя непривычной красотой.

Светились искушением их очи.
Огонь скакал, ярился, трепетал:
От страсти пламенел во мраке ночи
И на заре устало догорал.

Шептали что-то сонные берёзы.
Туманились девчонок голоса.
От тихих песен набегали слёзы.
Косой срезалась ранняя роса…

Мне часто снятся нежные их песни,
Простор июльский поймы луговой –
Слезинкою блестит звезда над взлесьем,
И диск луны сияет над Десной…

Перевод с белорусского


Міхась Башлакоў

Успамін

Даўно ў Трубчэўск хацелася паехаць,
Каля Дзясныз адумнай паблукаць,
Гадоў далёкіхс онечнае рэха
Над пожняю світальнай аклікаць.

Дарогі тыя даўнія запомніў:
Сінелі далягляды і лясы.
Плыла над поймай залатая поўня.
Зразалі косы кропелькі расы.

І гамана. І песні касавіцы.
І дым кастроў над срэбнаю вадой.
Смяяліся зазыўна маладзіцы,
Чаруючы нязвыклаю красой.

Свяціліся спакусаю іх вочы.
Агонь скакаў, успыхваў, трапятаў:
Ён палымнеў ад страсці сярод ночы,
На досвітку ж ад стомы дагараў…

Шапталі штосьці сонныя бярозы.
Туманіліся дзевак галасы.
О, як спявалі – набягалі слёзы.
Зразалі косы кропелькі расы…

Мне часта сняцца дзіўныя іх песні
У ліпеньскай прасторы лугавой –
Зіхціць слязінкай зорка над узлессем
І залаціцца поўня над Дзясной…