Юрий Львович Сучков. Волк. Рус. Бел
Ширь полей
снегами занесённых.
Впереди —
волнистый абрис гор.
От дородных наших побасёнок
Расчихался старенький мотор.
Вдруг из небольшого перелеска
(Той минутой бредим и теперь)
Маховым прыжком — упругим,
резким
На дорогу выметнулся зверь.
Тускло и загадочно светили
Щелки глаз...
Могучий одинец,
Он в оскале оттопырил брыли,
Жёлто-серый показав щепец.
Дорога была волчине шкура:
Стеганул на восемьдесят все!
Ипподромным этаким аллюром
Да не целиной,
а по шоссе…
Взвыл мотор в пути не перегретый,
Завихрилась снеговая пыль.
Волк скакал огромный,
рыже-медный —
Злая вечереющая быль.
Время разрывающая
гонка!
Первозданной лихостью томим,
Свистнул ты
и, расстоянье скомкав,
Вдруг нагнал
и пролетел над ним.
...Зверь лежал,
ещё оскалом грозен.
Пересекший тысячу дорог.
И в зрачке
на ветровом морозе
Затухал зелёный огонёк.
Воўк
Абсяг палёў
снягамі занесеных у маі.
Наперадзе -
хвалісты абрыс гор.
Ад мажных нашых баек
Разачхаўся старэнькі матор.
Раптам з невялікага пералеску
(Той хвілінай трызнім і зараз)
Махавым скачком - пругкім,
рэзкім
На дарогу выкінуўся звер.
Цьмяна і загадкава свяцілі
Шчылінкі вачэй-канец
Магутны адзінец,
Ён у ашчэры адтапырыў брылі,
Жоўта-шэры паказаўшы шчэпец.
Дарагая на ваўчыне скура:
Сцёбнуў на восемдзесят усе!
Іпадромным гэтакім алюрам
Ды не цаліной,
а па шашы…
Завыў матор у шляхі не перагрэты,
Віхурыўся белы мелкі пыл.
Воўк скакаў велізарны,
руда-медны -
Злая вечарэючая быль.
Час раздзіралая
гонка!
Першароднай удаласцю стомлены,
Свіснуў ты
і, адлегласць скамячыўшы,
Раптам нагнаў
і праляцеў над ім.
...Звер ляжаў,
яшчэ ашчэрам грозны.
Які перасек тысячу дарог.
І ў зрэнцы
на ветравым марозе
Згасаў зялёны агеньчык.
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №121042602716