***
Ізноў адкіну небакрай
На далягляд згусцелых вокнаў.
Услед празрыстасці высокай
Мяне за захад не карай.
І цёмнай світкаю начэй
Мяне адчай нямы не хутай.
Я адмалілася пакутай
На далягляд тваіх вачэй.
Перамаўчы. Перакрычы.
Ды голасней душы не стане.
Патрэбна выстаяць світанне,
Каб гэты боль перамагчы.
Не вінаваць мяне за дзень,
Што быў пражыты не з табою,
Што гэтай прыкрасцю-сцяною
Аддалены твой сумны цень.
І ад жыцця не ўцякай.
І за сваю недатыкальнасць,
І за палёта тую дальнасць
На небакрай не наракай.
12.05.06.
Изноу адкину небакрай
© Copyright: Наталья Макаревич 2, 2021
Свидетельство о публикации №121042505738
Свидетельство о публикации №121042505738
Рецензии