Прысвячаецца маёй маці, Вользе Анрдэеўне
Як у чыстым полі
Ды ў славу Бога
Прараслі зярняты
Лёну залатога.
Дожджык кропель чыстых
Ім не шкадаваў,
Цёплымі струменямі
Зерне паліваў.
Сцёблы лёну ўвысь
Да неба параслі
І надзею шчасця
Людзям надалі.
Промні сонца шчодра
Сцёблы сагравалі,
Поўны дзень на полі
Яны шчыравалі.
Расквітнела поле
Скрозь блакітным цветам,
Дорыць радасць людзям
Чарадзейным летам.
Хутка лён паспее,
Стане шаўкавістым –
Абцярэбіць трэба
І сцёблы пачысціць.
Каб з пушыстай пражы
Спрасці тонку ніць,
Ёй сваё сардэчка
У працы падарыць.
З нітак тых сатчэцца
Палатно льняное
Мяккае прыгожае,
Сваё дарагое.
Новыя сукенкі
Апрануць мы рады.
Будзе ў хаце шчасце,
Прыйдуць у хату сваты.
12.04.21
Льняное шчасце. верш
© Copyright: Татьяна Домаренок, 2021
Свидетельство о публикации №121041200719
Свидетельство о публикации №121041200719
Рецензии