Тут родны кут
Гасцінны водар хатняй кавы,
Дзе адстаялась забыццё.
Нагоды кінуў, ды не справы,
Да жвіру мора, на ўцёк.
Гляджу на белы свет вачыма,
Што ўспрымаецца на слых.
Что ў сэрцы – не абыйдзеш міма,
Радзіма, Маці нас усіх.
Хоць так, хоць гэтак, ёй любуйся,
Часцей душы напамінай -
Тут родны кут. Мы з Беларусі.
Маці ні ў чым не папракай.
© Copyright: Максим Троянович, 2021
Свидетельство о публикации №121040902085
Свидетельство о публикации №121040902085
Рецензии
