Ирина Фетисова-Мюллерсон. Уголок России. Рус. Бел
Ждут своей судьбины, под пейзаж подстроясь –
В зарослях крапивы, в дебрях Иван-чая
Жухнут обречённо, дни свои встречая...
И на всю деревню, Богом позабытой,
Старенькая церковь с куполом разбитым…
Тишь и запустенье, даже птиц не слышно,
Разве волк заглянет, одиночка пришлый?
Виды разрушенья мне пронзают душу –
Люди, а не время, всё живое рушат,
Но дворцы и храмы создаём поныне –
Гордость за державу. Гордость и унынье…
Не волнуют сердца царские хоромы,
А щемит безмерно уголок укромный,
Почему – не знаю, ветрами простужен,
Уголок России мне зачем-то нужен…
Куток Расіі...
Хаты-развалюхі, што ў зямлі па пояс,
Чакаюць свайго лёсу пад пейзаж падбудуючыся -
У зарасніках крапівы, у нетрах Скрыпня
Жухнуць асуджана, дні свае сустракаючы...
І на ўсю вёску, Богам забытай,
Старэнькая царква з купалам пабітым…
Ціша і запусценне, нават птушак не чуваць,
Хіба воўк зазірне, адзіночка прышлы?
Выгляды разбурэння мне праніжуць душу -
Людзі, а не час, усё жывое крушаць,
Але палацы і харомы ствараем дагэтуль -
Гонар за дзяржаву. Гонар і засмучэнне…
Не хвалююць сэрца царскія палацы,
А шчыміць бязмерна кут зацішны,
Чаму - не ведаю, прастуджаны вятрами неба,
Куток Расіі мне наштосьці ды патрэбен…
Перевод Максима Троянович
Свидетельство о публикации №121040505154
Людмила Кудрявцева Тирасполь 05.04.2021 16:26 Заявить о нарушении