Шмат дарог адкрыта перад вамі
І ў кожнага яна свая.
У адных – пакрыта жэмчугамі,
У другіх – кавыль ды крапіва.
А чаму? Дывайце разбірацца.
З малку ты да працы прывыкай,
Не патрэбна, дружа, ленавацца,
Паважай сям'ю і родны край.
І вучыся ты старанна, мілы,
Свае веды беражы, капі,
Бо было заўсёды: веды – сіла,
І са слабага не смейся і не кпі.
І заўжды,узяўшыся за справу,
Да канца яе ты давядзі,
А калі нясеш з сабою прауду,
Як не цяжка, а упярод ідзі.
І павер – у цяжкую хвіліну,
Толькі той сумее ўстаяць,
Хто сяброў сваіх у бядзе не кінуў,
І сумленна будзе працаваць.
З верай ты жыві ў светлы дзень,
Добрым будзь, а ні як давядзецца.
І якім ты будзеш да людзей,
Усе бумерангам адзавецца.
Пажаданне у жыццё
© Copyright: Людмила Ткачёва 2, 2021
Свидетельство о публикации №121040202801
Свидетельство о публикации №121040202801
Рецензии