Галина Котенко. Жить настоящим. Рус. Бел

http://www.stihi.ru/2018/04/07/1239
В гавани белый судьбы пароходик

Эхо порхает в безлюдных проулках.
Арок каскад, словно рана сквозная.
Люди на свет появляются в муках,
Недолговечный свой путь начиная.

Стрелку секундную вечность сломала -
Ей не по нраву бесценность мгновенья.
Нам целой жизни порой будет мало,
Чтобы понять в ней свое назначенье.

Важно все то, что сейчас происходит -
Счастье не в будущем, а в настоящем...
В гавани белый судьбы пароходик
Мира желает на борт восходящим.

***
 
Пырхае рэха ў бязлюдных правулках.
Арак каскад, нібы рану кранаючы.
Людзі на свет з'яўляюцца ў пакутах,
Недаўгавечны свой шлях пачынаючы.

Стрэлку секундную вечнасць зламала -
Ёй  даспадобы ацэньваць імгненне.
Цэлага веку парой будзе мала,
Каб зразумець у ім сваё прызначэнне.

Важна ўсё, што цяпер адбываецца -
Шчасце не ў будучыні, а ў сучаснасці...
У гавані лёса караблік качаецца,
Міру жадае ўзыходзячым, шчасця ўсім.

   Перевёл Максим Троянович