Ян Таировский. Арбузы. Рус. Бел
Земли нашей славной дары.
Под солнцем растут и в тумане,
Ни гроз не страшась, ни жары.
Их любят и ценят гурманы:
Ведь мёда их недра полны.
Красивые меридианы
На каждом арбузе видны.
Гладка у арбуза окружность.
Он мне повстречался в пути.
Я северный полюс и южный
Могу на арбузе найти.
А как полыхает пунцово
Внутри его пламенный цвет!
Он - копия Шара Земного,
Он - нашей планеты макет.
Кавуны
Растуць кавуны на баштане,
Дарункам зямлі жаўтаротым.
Пад сонцам растуць, калі ранне,
Сярод навальніц і спякоты.
Кахаюць, шануюць гурманы:
Бо мёда ў іх поўныя нетры.
Прыгожыя мерыдыяны
На кожным кавуне нервы.
Гладкая ў кавуна скура.
Ён мне сустрэўся ў дарозе.
Абодва палюсы ў натуры
На кавуну знайду, балазе.
А як шугае пунсова -
Ўсярэдзіне палымяны сусвет!
Ён - копія Шара Зямнога,
Ён - нашай планеты макет.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №121032708531