Вечарэе, сонца на заходзе,
Замірае, ціхне усе наукол.
Гэта ноч ціхонечка прыходзіць,
Чорным сарафанам засцілае дол.
Цемна, конікі стракочуць
І раса лажыцца на зямлю.
Светлячкі у поцемку зіхочуць
І пятух пад крылы туліць галаву.
На раку туман лажыцца роуна,
Быццам коудрай хутае зямлю.
Месяц узыйшоу на небе поуны,
Свеціцц ясна, я той час люблю.
Зоркі нібы пацеркі царэуна
Пагубляла у чорнай той начы.
Ціха і спакойна, ды напэуна,
Спатыкнешся у цемры ідучы.
У лузе спуджана заржалі коні,
Крыкам адазвалася сава.
Водар чысты чэрпаю у далоні
Ен такі духмяны, кругам галава.
Заспявау пятух і усё святлее,
Сонца занялося на усход.
Птахі заспявавалі, на душы цяплее.
Сустракайце людзі дня прыход!
Новы дзень
© Copyright: Людмила Ткачёва 2, 2021
Свидетельство о публикации №121031703984
Свидетельство о публикации №121031703984
Рецензии