Папараць - кветку дзяучына шукала
Ноччу чароунай пад сполах кастра.
Папараць – кветкай на Івана - Купала,
Свеціць ей зорка сястра.
І карагодам, узяушюсь за рукі,
Пляскі і песні наукол.
Хлопец дзяучыну цалуе у вусны.
Туман засцілае дол.
Гэтаю ноччу, пад гукі гармоні
У думках сюды забрыду.
Грэць над кастром свое буду далоні.
З пеунемі домоу прыйду.
Маці сустрэне, скажа:-“Данюся,
-Дзе ты так позна была?
Я у адказ ёй толькі усміхнуся,
Я сваё шчасце знайшла.
Шчасце у дзецях сваіх і унуках,
Шчасце у роднай зямлі,
Шчасце у светлых, сонечеых буднях
Шчасце, што верыць маглі:
У заутрашні дзень, у каханне, у вернысць,
У яснага сонца усход.
Што абмінулі нас здрада і леннасць,
Што пражылі столькі год.
Ну а жыцце- гэта толькі імгненне,
Іскарка тога кастра.
Папараць-кветкі у начы зіхаценне,
Кветкі , якую знайшла!
Папараць кветка
© Copyright: Людмила Ткачёва 2, 2021
Свидетельство о публикации №121031703856
Свидетельство о публикации №121031703856
Рецензии