Відаць, у гэтым нейкі знак,
Як і ў чаканні.
Нішто не апякае так,
Як час маўчання.
Калі сам-насам ты з сабой,
Крапівай – думкі.
Ах, быць бы птушкай гаваркой,
Ад бур нягнуткай!
І шчабятаць, і шчабятаць
Зноў да змяркання…
Нішто не суцяшае так,
Як час маўчання.
Калі цішэюць неўпрыкмет
Наўкол завеі.
І прадапошні мокры снег
Абрусам шэрым.
Відаць, у гэтым нейкі знак
Жыцця пазнання.
Душу нішто не гоіць так,
Як час маўчання.
2021
Час маучання
© Copyright: Алёна Папко, 2021
Свидетельство о публикации №121031500521
Свидетельство о публикации №121031500521
Рецензии