Даруй кажу, бо я прыхільнік веры,
А сёння дзень такі каб дараваць.
За тое, што хацеў жыцця бяз меры,
І што хлусню не мог ніяк прыняць.
Не, я не быў зладзеям тым з дарогі,
Што з кісцянём выходзіў сеяць страх.
Не аббіваў як іншыя парогі,
Калі ішла гаворка аб правах.
Я быў сабой - складаў начамі вершы,
А зоркі ў небе сведкі тых часоў.
І марыў стаць, калі ўжо не першым,
Дык вартым быць, як водзіцца, бацькоў.
Даруй за ўсё, што адбылося й будзе,
За недавер, за крыўду, за тугу.
Вось і маё вам прабачэнне людзі,
Аб чым прасілі - усё зрабіць магу.
Даруй грахі і ты мне светлы Божа,
Калі, між волі, што зрабіў не так.
Плыве званоў мелодыя над Сожам,
То, прабачэння, усім нам, добры знак!
Даруй
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2021
Свидетельство о публикации №121031404042
Свидетельство о публикации №121031404042
Рецензии