Юрий Левитанский. Сто друзей. Рус. Бел

Сто рублей не копил - не умел.
Ста друзей все равно не имел.
Ишь чего захотел - сто друзей!
Сто друзей - это ж целый музей!
Сто, как Библия, мудрых томов.
Сто умов.
Сто высотных домов.
Сто морей.
Сто дремучих лесов.
Ста вселенных заманчивых зов:
скажешь слово одно - и оно
повторится на сто голосов.
Ах, друзья, вы мудры, как Сократ.
Вы мудрее Сократа стократ.
Только я ведь и сам не хочу,
чтобы сто меня рук - по плечу.
Ста сочувствий искать не хочу.
Ста надежд хоронить не хочу.
...У витрин, у ночных витражей,
ходят с ружьями сто сторожей,
и стоит выше горных кряжей
одиночество в сто этажей.


"Сто сяброў"

Сто рублёў не збіраў - не ўмеў.
Ста сяброў усё адно не меў.
Вось чаго захацеў - сто сяброў!
Сто сяброў - гэта ж цэлы музей!
Сто, як Біблія, мудрых тамоў.
Сто розумных.
Сто вышынных дамоў.
Сто марэй.
Сто дрымучых лясоў.
Ста ўселеных павабны кліч:
скажаш слова адно - і яно
паўторыцца на сто галасоў.
Ах, сябры,  мудрыя, як Сакрат.
Вы мудрэй Сакрата шматкроць.
Толькі я ўжо і сам не жадаю,
каб сто рук мяне - па плячы.
Ста спагад шукаць не жадаю.
Ста надзей хаваць не жадаю.
...Ля вітрын, ля начных вітражоў,
ходзяць са стрэльбамі сто вартаўнікоў,
і варта вышэй горных камлюкоў
адзінота ў сто паверхаў.

    Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович