Иосиф Бродский. Я входил в клетку. Рус. Бел

Я входил вместо дикого зверя в клетку,
выжигал свой срок и кликуху гвоздем в бараке,
жил у моря, играл в рулетку,
обедал черт знает с кем во фраке.
С высоты ледника я озирал полмира,
трижды тонул, дважды бывал распорот.
Бросил страну, что меня вскормила.
Из забывших меня можно составить город.
Я слонялся в степях, помнящих вопли гунна,
надевал на себя что сызнова входит в моду,
сеял рожь, покрывал черной толью гумна
и не пил только сухую воду.
Я впустил в свои сны вороненый зрачок конвоя,
жрал хлеб изгнанья, не оставляя корок.
Позволял своим связкам все звуки, помимо воя;
перешел на шепот. Теперь мне сорок.
Что сказать мне о жизни? Что оказалась длинной.
Только с горем я чувствую солидарность.
Но пока мне рот не забили глиной,
из него раздаваться будет лишь благодарность.


Я ўваходзіў замест дзікага звера ў клетку

Я ўваходзіў замест дзікага звера ў клетку,
выпальваў свой тэрмін і мянуху цвіком у бараку,
жыў ля мора, гуляў у рулетку,
абедаў чорт ведае з кім у фраку.
З вышыні ледніка я аглядаў палову свету,
тройчы тануў, двойчы быў разпораты
Кінуў краіну, што мяне выгадавала.
З тых, хто забылі мяне можна скласці горад.
Я сноўдаўся ў стэпах, якія памятаюць крыкі гуна,
апранаў на сябе што нанава ўваходзіць у моду,
сеяў жыта, пакрываў чорнай толлю гумна
і не піў толькі сухую ваду.
Я ўпусціў у свае сны варанёную зрэнку канвою,
жраў хлеб выгнання, не пакідаючы скарынак.
Дазваляў сваім звязкам усе гукі, апроч выцця;
перайшоў на шэпт. Зараз мне сорак.
Што сказаць мне пра жыццё? Што апынулася доўгім.
Толькі з горам я адчуваю салідарнасць.
Але пакуль мне рот не забілі глінай,
з яго раздавацца будзе толькі падзяка.

    Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович