***
Зноў завеяла завея,
Засцілае ўсё вакол.
Зноў завея сэрца грэе,
Белай посцілкаю – дол.
Праз завею я хмялею,
Ап’янеў ад хараства.
Белым колерам хварэю,
З ім душэўнага раства.
А каму завея – мука,
Той няхай сядзіць, маўчыць.
Не народзіць ён ні гуку,
Бо чужыя гукі сніць.
28 лютага 2021 г.
Зноу завеяла завея...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2021
Свидетельство о публикации №121022805529
Свидетельство о публикации №121022805529
Рецензии