Владимир Бордюгов. Кувшин. Рус. Бел
положил у подножия гор,
И шипящий поток
его бережно обнял за плечи,
И, застряв меж камнями,
покорно приняв приговор,
Обожжённою глиной
не мог он потоку перечить.
Через рану в него
попадала, кипела вода,
Через горло пошла,
изливаясь струёй водопада.
Он дышал полной грудью,
стоял, как в дозоре солдат,
Как хранитель ручья
ледяного предгорного града.
И текла из него
голубая живая вода,
Холодила его
загрубелые тёмные губы,
Он подвальные
кислые ви`на забыл навсегда,
И смотрел на орлов,
слушал гор отдалённые трубы…
Гарлач
Хтосьці стары гарлач
пакинуў ля падножжа гор,
І шыпячы струмень
яго асцярожна абняў за плечы,
І, затрымаўшыся паміж камянямі,
пакорліва прыняўшы прысуд,
Абпаленаю глінай
не мог ён струменям спрачацца.
Праз рану ў яго
трапляла, кіпела вада,
Праз горла пахабная,
праліваючыся бруёй вадаспаду.
Ён дыхаў поўнымі грудзьмі,
стаяў, як у дазоры салдат,
Як захавальнік раўчука
ледзянога перадгорнага граду.
І цякла з яго
блакітная жывая вада,
Халадзіла яго
загрубелыя цёмныя вусны,
Ён склепа
кіслыя ві`ны забыўся назаўжды,
І глядзеў на арлоў,
слухаў гор далёкія гукі спакусна…
Построчный перевод на белорусский язык Максим Троянович
Свидетельство о публикации №121022803199