Вясёлы сон

  У сне Алесь пасміхаўся, яго бялесы твар,не выглядаў такім цьмяным.Сон не палохаў сваёй загадковасцю.Ужо была раніца,снілася быццам Рыса,стаіць на беразе ракі,з мечам з чырвонай жмінкай разляпанай па твару і прысягае
ля ракі .Як быццам яна рыцар,а потым дудзіць у рог.Паўнаватая ў кальчузе ззяе. Алесь спрасонак зарагатаў.Ен пачаў збірацца на працу,сабраў ежу, паклаў адзенне якое магло спатрэбіцца , перакусіў.
 Як жа лёгка дыхалася вясной, сёння
Цудоўная раніца,якую не хочацца каб табе сапсавалі.Прасвяжэла; мір з гэтага боку здаваўся чыстым і натхняў.Пелі птушкі, зіхацела прыветліва сонца, нават шыпшына прасвятлела ў двары. Алесь скокнуў у лясок,як малады зайчык.Бадзеры і ў настроі.
  Шэрыя хаты ,а ў некаторых і не такія шэрыя, выплавалі адна за адной;
ўдалечыні бачыліся ў гэтым кавалку прасторы будынкі з цэглы, але з-за таго, што тут быў лес,бачыць было іх неяк дзіўна,і здаваліся яны не да прыроды.Скрозь галлё яліны зіхатнуў промень сонца.
  На павароце Алесь убачыў жанчыну,
якая набірала воду, у руках трымала і ціснула ключ ....