Перакус

 Прыйшоўшы да дому Алесь пачаў перакусваць, абмыўся...
  У алюмінівым рондалі была бульба,ды некалькі катлет. То е ж самае было і ў раніцы
і на абед. На заўтра ён паставіў варыць грэчку. Прылёг і зноў чытаў,
хаця думкі былі як мроі. І ў гэта раз Алесь чытаў,але думкі самі пайшлі другім шляхам.
    "Усё звыкаецца, ці можа звыклася.Хто ён такі Алесь проста чалавек ,які трапляецца пасярод неба, зямлі, птушак, каменняў, дрэваў.І толькі можа пазычыць нешта ў прыроды, а жыццё ...Хоць здаецца чалавек, гэта істота з нейкай звышмэтай (сверхцелью),але якая не зразумела.Але ўсё іншае,   Не тут,ды нашто гэта блытаніна.Няма магчыма нічога адвечнага,ён успомніў як аднойчы амаль не зламаў бацькiн выраб, той выразаў невялікую статуэтку з дрэва ,а Алесь увайшоу ў хату,і хутчэй падбег да таты ,тая бразнулася, асталіся успаміны.
Алесь узняўся ,адклаў кнігу,выключыў грэчку.
 Так думаў Алесь сам сабе прысвечаны.Потым выйшаў на вуліцу прыгасціў Цішака,вынес яму кашы i катлеты,  той ўжо звыкся і прыбягаў у аднолькавы час...
  ...Алесь выпіў келіх.На яго глядзеў чалавек з доўгімі белымі валасамі,у кальчузе,халодны
 позірк, і не адзін ён тут быў але яго погляд быў пранізлівы,
як бы пахаладзела ўсё кругом і сапраўды пачаўся снег, завеяла...
  Алесь адкрыў вочы пачыналася раніца!