12 Лес

Шоў Лясок не доўга але і Алесю трэба было прайсці яго, дзесьці бачыліся спілаваныя дрэвы, і зараз у вечары ён
быў крыху пахмурны, блыталі яго сцежкі ды шляхі;і не можна было уявіць снега на галінах дрэў. Лес быў смешаны,дзе-нідзе сустракалася дробная асінка.Лес Шоў напрасцяж А потым пачынаўся жылы масіў.Канечне гэты кавалачак і не параўнаць з тымі ,
якія  якія ідуць адной доўгай чаргой.
 " Алесь ,Алесь" як бы гукалі яліны ,ды хвоі стаўшы абапал дарогі.Ды лес хоць  і маленькі таксама меў сваю загадковую прыцягальную сілу, хоць хараство леса леткам бо плодяць ягады, грыбы і тады ён не такі дзікаваты. Трэсне Галіна, мабыць хто пройдзе ды пацікавіцца ці ёсць ,што
у яго скарбонцы.
  Алесь,Алесь - гаварыў нястомна лес,і глядзеўшы на Алеся празрыстымі вачамі,і праводзіў яго, як вартаўнік сваіх ўладкарстваў.Але вось паказаліся як бы лялечныя з далёку домікі.І нейкі цяжар і стома прайшлі.