Перевод на белорусский язык – Пётр Семинский
Зноў верасень... Ізноў трывогі
І шэры попел па вярсце.
Душа крычыць зноў ад знямогі,
І люты зноў у ёй мяце.
Бярэдзіць холад сэрца рану
Клінком вакзальнага гудка.
Віруе памяць акіяны
Да дрыжыкаў ажно ў руках.
Ліст, што на досвітку сарвецца,
Кране акраечак душы,
Надзеі промнем каб сагрэцца
І зліцца з сумам у цішы.
Ізноўку верасень прыходзіць,
І дождж сячэ расстанняў брук.
А лёс каралі са стагоддзяў
Сплятае без любімых рук.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2019/09/20/6177
Верасень
© Copyright: Игорь Субботин Гродно, 2021
Свидетельство о публикации №121020906607
Свидетельство о публикации №121020906607
Рецензии