Американка. Романс. Рус. Бел

Они стояли на корабле у борта,
Он перед ней - с протянутой рукой.
На ней - тяжелый шелк, на нем - бушлат потертый,
Но взор горел надеждой и мольбой.

А море Черное ревело и стонало,
На скалы грозные взлетал за валом вал,
Как будто море чьей-то жертвы ожидало.
Стальной гигант кренился и стонал!

Он говорил ей: - Сюда взгляните, леди,
Где над волной взлетает альбатрос,
Моя любовь нас приведет к победе,
Хоть знатны вы, а я простой матрос!

Но на слова влюбленного матроса
С презреньем леди свой опустила взор.
Душа взметнулась в нем, как крылья альбатроса,
И бросил леди он в бушующий простор!

***

Амерыканка

Яны стаялі на караблі ля борта,
Ён перад ёй - з працягнутай рукой.
На ёй - быў шоўк, на ім - бушлат пацёрты,
Але позірк гарэў надзеяй і мальбой.

А мора Чорнае раўло і стагнала,
На скалы грозныя ўзлятаў за валам вал,
Як быццам мора нечага чакала.
Сталёвы гігант хіліўся і стагнаў!

Ён ёй казаў: - Сюды зірніце, лэдзі,
Дзе над хваляй узлятае альбатрос,
Маё каханне нас прывядзе да перамогі,
Хоць вы шляхетная, а я просты матрос!

Але на словы закаханага матроса
З агідай лэдзі свой апусціла позірк.
Душа ўскінулася, як крылы альбатроса,
І кінуў лэдзі ён у бушуючы абшар!

А ранкам, калі ўсходзіла сонца,
У прыморскай карчме адзін матрос рыдаў,
Ён піў гарачы ром сярод сяброў вясёлых
І п'яным голасам кагосьці заклікаў.

   Перевёл Максим Троянович