Свет у далонях

    Мой  лёс  -  выпрабаванне  веры:
    Ў  людзей, у  Бога, у  саму сябе,
    Не  страціць  чуйкасці  душы, даверу,
    Калі  жыццё  падчас  так  моцна  бье.
 
    Ў  далонях  свет  нясці  дабра, нібы  лампаду,
    Хаваючы  ад  злых  вятроў  і  слоў,
    То здасца  згас  ужо  зусім  -  не  будзе  ладу,
    То  разгараецца  ярчэй  ізноў.
 
    Не  страшна  адзінота  мне, а  тая  воўча  зграя,
    Дзе  чалавечае  губляецца  з  віном.
    Я  не  адна  пакуль  любоў  у  сэрцы  маю,
    Яна  мне  паратунак  дзень  за  днём.
 
    Нібы  маланкаю  апаленае  дрэва,
    З  апошніх  сіл  ты  прагнеш  да  жыцця,
    Любоў  абудзіць  кроў, застыўшую  ў  галінах-венах,
    І  цудадзейнасцю  сваёй  вяртае  з  небыцця.
 
    І  не  зламаць  ужо, не выпаліць  агнямі,
    Маёй  душы  не  пакалечыць  злом,
    Я  прарасла  глыбока  каранямі
    Ў  зямлю  любові, што  пад  лебедзя  крылом.    
 
   
    Любоў  у  нашым  сэрцы  -  свет  у  нашых  далонях.
   
 
 
    фото  из  интернета