Яна да мяне зайшла...
Яна зайшла ў пакой,
Калі ўжо крыць няма чым,
Калі заззяў няўдачы
У сэрцы сябар мой.
Я не чакаў, павер.
Да сталі скронь тулілася,
Рука дрыжаць стамілася
Пад цяжарам хімер.
Душа – прытулак ёй.
Што тут надоўга мовіла.
Як свечку сярод могілак,
Спаліла пэндзаль мой.
Жыцця пусціла круг,
Ёсць густ і мора сэнсу.
Без чорных думак Венскі
Кружыла сярод скрух.
Зноў да мяне яна
Парог пераступіла.
Прагнаць не маю сілы.
Жыві ўва мне, Вясна!
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2021/01/27/2712
***
Лирика Игоря Субботина в двух версиях (русская и белорусская) представлена в книге-перевёртыше "Счастье в ломбард не сдают", который уже поступил в продажу (книжный магазин «Раница», Гродно)
О презентации лирического сборника читайте здесь: http://stihi.ru/2020/06/25/8964
Свидетельство о публикации №121012702732