***
Даўным-даўно на вуліцы сцямнела.
Цяпер, што ні напішуць, выдаюць…
А я пішу, як і жыву, – няўмела.
Хіба ж радкі мяне перажывуць?
Мае радкі ў нявыдадзенай кнізе,
У ціхім суме студзеньскіх бяроз,
У просценькім накідзе ці эскізе,
Што часта недапісаны… ад слёз.
Даўным-даўно на вуліцы сцямнела…
У шчырасці хачу умелым быць,
Каб быў радок, як і сумленне, белым,
Тады мяне ён зможа перажыць.
23. 01. 2021 г.
Дауным-дауно на вулiцы сцямнела...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2021
Свидетельство о публикации №121012309035
Свидетельство о публикации №121012309035
Рецензии