Нина Ягодинцева. В России надо жить. Рус. Бел

В России надо жить бездомно и смиренно.
Не стоит наживать ни золота, ни тлена -
Ни счастье, ни беда тебя не оправдают,
Дворец или тюрьма - никто не угадает.

В России надо жить не хлебом и не словом,
А запахом лесов - берёзовым, сосновым,
Беседовать с водой, скитаться с облаками
И грозы принимать раскрытыми руками.

Нам родина страшна, как страшен сон из детства.
Мы рождены в луну, как в зеркало, глядеться,
И узнавать черты, и вчитываться в знаки,
И сердце доверять ворованной бумаге.

В России надо жить. В её садах весенних.
В России надо жить! Ей нужен собеседник.
Великая страна, юдоль твоя земная,
Скитается в веках, сама себя не зная...

У Расіі трэба жыць

У Расіі трэба жыць бяздомна і ціхмяна ,
Не варта нажываць ні золата, ні тлену -
Ні шчасце, ні бяда цябе не апраўдаюць,
Палац ці турма - ніхто не адгадае.

У Расіі трэба жыць не хлебам і не словам,
А пахамі лясоў - бярозавым, хваёвым,
Гутарыць з вадой, бадзяцца з аблокамі
І навальніцы прымаць расчыненымі рукамі.

Нам радзіма страшная, як страшаны сон з дзяцінства.
Мы народжаны ў месяц, як у люстэрка, глядзецца,
І пазнаваць рысы, і ўчытвацца ў знакі веры,
І сэрца давяраць крадзенай паперы.

У Расіі трэба жыць. У яе садах вясновых з ноўца.
У Расіі трэба жыць! Ёй патрэбен суразмоўца.
Вялікая краіна, юдоль твая зямная ў журбе,
Бадзяецца ў стагоддзях, не ведаючы сама сябе...

    Построчный перевод на белорусский язык Максима Троянович