Маё шчасце
Шчасця няма на паліцы,
Горад вазьмі ці сяло.
Рэшткамі хоць разляціцца –
Ў краме яго не было!
Ногі нацёр я на рынку,
Зранку ў ламбардзе шукаў,
ЦУМам блукаў дні без ліку –
Шчасця там не сустракаў.
Як падарожнік таміўся,
Лугам ішоў, па лясах,
Птушкаю я ў фортку біўся –
Шчасця няма, проста жах!
Удалячынь, дзе світанкі,
У кропку, дзе разам шляхі,
Крочыў. Пытаў у цыганкі:
«Дзе можна шчасце знайсці?»
Рэха мне ледзь прашаптала:
«Хопіць таптаць небакрай,
Тое, чаго не ставала,
Побач з сабою шукай».
Шчасце маё жыве ў сэрцы!
Вочы смарагдам гараць!
Погляд гатовы мой грэцца,
Знікла кудысь непагадзь.
Пошук імгненна я скончыў.
Шчасце ўвашло ў дні мае.
Сталі жаданымі ночы:
Сны мне зноў дораць… Яе.
Русская версия этого произведения здесь:
http://stihi.ru/2016/05/04/7969
***
Лирика Игоря Субботина в двух версиях (русская и белорусская) представлена в книге-перевёртыше "Счастье в ломбард не сдают", который уже поступил в продажу (книжный магазин «Раница», Гродно)
О презентации лирического сборника читайте здесь: http://stihi.ru/2020/06/25/8964
Свидетельство о публикации №121010807306